Hücreler

Sarhoş olmamak bir yere kadar mümkün görünüyordu. Etanol ve kimyevi yapısının tümümüzü yürürken sendeletecek ölçüde tutarlı bir dayanağı ile dillere destan yaşatmışlığı vardı.

Yine de bir şeyler öğrenebilmek mümkündü. Telkin yoluyla var edilen, olağan yaşam formunun yüzde yirmi performansla çalışmasına kadar düşmüş, acz içinde bir alternatif karakter yaratmak; çocukluktan gençliğe geçiş döneminde, duvara diplenmiş yatak kenarı doğalgaz peteği dezavantajını bir iç mimari başarısına dönüştürme işiyle eş zamanlı ilerliyordu.

Bira kutuları petek kenarı kör boşluğa doldukça boşalıyor, kör boşluklar doldukça boşalanlar atılıyordu. Böyle evlerde kimyevi bileşenler ve onları tanıyan doktorların öngörüleri, altı metre ötede namaz kılan anne ve bir büyük oğlunu alkol-sigara beraberliğine kurban etmiş babanın olası kuşkuları kadar zihinsel sarhoşluk ve bulanmışlığa denk düşmüyordu.

Tetiklenen cesarete karşı korku kazanıyor, bu yolla tekel bayiler her zamankinden daha çok kazanıyordu. Çocuk kayıp cesaretine kavuşmak için ödediği dört lira yetmiş kuruşları saymayı zamansız bir eğlence haline getirmişti.

Bir gün hücreler; babanın kalbine yetemeyeceklerinden söz ettiler. Çocuk dinledi, kaşlarını çattı, dibine kadar hormonal, kontrolsüz bir coşku bütün vücudunu bir parmağın ucuna almıştı.

Kalp yetmezliği 'babayı almaya yakındı'
cesaret yetmezliği peşi sıra beş birayı kapmıştı.
  • Fırat Aydın

1 yorum:

  1. Adsız dedi ki...
    17 Temmuz 2019 07:30
    Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.